Απόφαση ΓΣ Αριστοτέλη 23/11 ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

23/11/2021

Ο αντιεκπαιδευτικός νόμος εμπορευματοποίησης του δημόσιου σχολείου, της αξιολόγησης και της πειθάρχησης, που μετατρέπει το σχολείο σε επιχείρηση, γενικεύει τις μορφωτικές ανισότητες και απαξιώνει τον εκπαιδευτικό, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Αγώνας για τις μορφωτικές ανάγκες της νέα γενιάς

Η μάχη δεν τελείωσε!

Το κλίμα τρομοκρατίας και φόβου που επέβαλε η Κεραμέως και ο Κόπτσης στα σχολεία αποδεικνύει ένα και μοναδικό πράγμα, ότι αποτελεί ζήτημα ζωής για τον κόσμο της εκπαίδευσης να αποτρέψει το ολέθριο κι αποτρόπαιο σχέδιο της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘ! Αυτοί που τολμούν κι απειλούν τόσο ξεδιάντροπα, που δείχνουν ότι θέλουν τους εκπαιδευτικούς υποταγμένα ανθρωπάκια που θα φοβούνται και τον ίσκιο τους, μετατρέπουν τον χώρο εργασίας μας σε κάτεργο διοικητικής αυθαιρεσίας, διευθυντικής επιβολής και παντελής έλλειψης δημοκρατίας όπου θα κυριαρχεί ο κανιβαλισμός, ο ανταγωνισμός, η κατηγοριοποίηση σε βάρος των παιδιών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των μαθητριών/των μας.

Πρόταση αγώνα ανατροπής και νίκης

Η μάχη ενάντια στην αντιδραστική μετάλλαξη του δημόσιου σχολείου είναι πολύ μεγάλη και το διακύβευμα πολύ σοβαρό για να υποστείλουμε τις σημαίες του αγώνα όπως έκαναν οι ομοσπονδίες ΔΟΕ/ΟΛΜΕ.

Είναι φανερό σε όλους πλέον ότι όσοι αρνούνται την επαναπροκήρυξη δεν έχουν πια κανένα επιχείρημα. Κάθε άρνηση τους δίνει την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεων στην Κεραμέως. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς στα σοβαρά ότι θα προτείνει σε κάθε στροφή ένα ενιαίο δείκτη, κείμενο, ερωτηματολόγιο κ.λπ. Και κυρίως, δεν μπορεί να ισχυρίζεται κανείς ότι η ατομική αξιολόγηση θα μπλοκαριστεί με κάτι σε ενιαίο! 

Αυτό απαιτούσε η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που συμμετείχαν στην απεργία αποχή και στη μεγαλειώδη απεργιακή λαοθάλασσα στα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Από τη στιγμή που η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ αρνήθηκαν να σηκώσουν την αντιπαράθεση με το υπουργείο, θεωρούμε ότι τη σκυτάλη της συνέχισης του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, την κατηγοριοποίηση και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου οφείλουν να τη σηκώσουν τα πρωτοβάθμια σωματεία! Να συνεχίσουν τον αγώνα με αποφασιστικότητα και μαχητικότητα.

Είναι αναγκαίο με πολιτική απόφαση, ένα συνεκτικό πλαίσιο πάλης που απαντά στην κρισιμότητα των στιγμών και στηρίζεται στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που αψήφησαν εκβιασμούς, απειλές, τρομοκρατία και στήριξαν τον αγώνα!

• ΔΟΕ/ΟΛΜΕ να προκηρύξουν νέα Απεργία-Αποχή, με συνείδηση κόντρα σε απειλές, δικαστικές αποφάσεις και στη νομιμότητα του Χατζηδάκη και συνέχισή της αποφασιστικά ακόμα και αν τα δικαστήρια τη βγάλουν ξανά παράνομη. Νομιμότητα είναι τα πρωτοφανή ποσοστά συμμετοχής των εργαζόμενων εκπ/κων στα σχολεία και στους δρόμους. Η μαζικότητα και η αποφασιστικότητα των συναδέλφων στη μάχη αυτή είναι το κριτήριο της νικηφόρας έκβασης.

• ΔΟΕ/ΟΛΜΕ να καλέσουν και την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξει και αυτή, υλοποιώντας την απόφαση του Γενικού Συμβουλίου για μη αποδοχή του ν. Χατζηδάκη.

• Τα Α/θμια σωματεία να υπερασπίσουν τον ρόλο τους και να μπουν στην μάχη, εφόσον ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ αρνηθούν να συνεχίσουν τον αγώνα με προκήρυξη της Απεργίας-Αποχής. Με συντονισμό μεταξύ τους να πάρουν τη σκυτάλη και να στηρίξουν αυτά με τις αποφάσεις τους τους συλλόγους διδασκόντων και τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση. Αυτή η δυνατότητα έχει αποδειχτεί από τον συντονισμό των 77 ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ που υποχρέωσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΔΟΕ/ΟΛΜΕ να προχωρήσουν στην απεργία αποχή! Αυτό οφείλουν να κάνουν και τώρα τα Πρωτοβάθμια Σωματεία. Ο Αριστοτέλης επαναεπιβεβαιώνει την απόφασή του για κήρυξη της Α-Α από το σωματείο.

• Να διευρύνουμε το πανεκπαιδευτικό μέτωπο με Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο μαζί με φοιτητές και μαθητές.

• Με πανεκπαιδευτική και πανεργατική απεργία άμεσα, χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση! Όλα τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, μαθητές και γονείς σε πανεργατική διεύρυνση του μετώπου, με πανεκπαιδευτικό-πανεργατικό-παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή των αντεργατικών και αντιεκπαιδευτικών νομοσχεδίων (ν. 4823 Κεραμέως-Χατζηδάκη). Να αποφασιστεί και να προετοιμαστεί επόμενος απεργιακός σταθμός, πανεκπαιδευτικός με πανεργατική πρόσκληση, με πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα.

• Ενημερώσεις γονιών και της τοπικής κοινωνίας με γράμματα, εκδηλώσεις, τοπικές συγκεντρώσεις

-Αυτή η μάχη δε θα δοθεί δια μέσου εκπροσώπων. Θα δοθεί με επιτροπές αγώνα και τον συντονισμό τους, με δράση και συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, με την ενεργητική συμμετοχή όλων μας.

-Καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων να ζητούν να τους κοινοποιούνται οι αναρτήσεις των διευθυντών/ντριών στις πλατφόρμες του ΙΕΠ και να ενημερώνουν το σωματείο όταν αυτές βρίσκονται σε αντίθεση με τη στάση και τις αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων και ειδικά εκεί όπου ο διευθυντής/ντρια έχει αναρτήσει αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, δική του.

-Καλούμε τους εκπαιδευτικούς σε ολόκληρη τη χώρα με κάθε μέσο, με κείμενα προς τους συλλόγους τους και το ΔΣ της ΔΟΕ, με υπογραφές και δημόσιες ανακοινώσεις.

-Εκδίδουμε κείμενο με το οποίο απαιτούμε συνέχιση της Α-Α από τη ΔΟΕ και καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς του συλλόγου να το υπογράψουν και να δημοσιοποιηθεί και αποσταλεί στη ΔΟΕ και σε όλους τους ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ.

-Καλούμε συντονισμό με ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ. Απαιτούμε από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ να μας ακούσει. Προκαλούμε παράσταση στο ΔΣ της ΔΟΕ

-Προχωράμε σε διαδικτυακή εκδήλωση των σωματείων που έχουν κηρύξει Α-Α

-Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο για τη ζωή μας και το δημόσιο σχολείο για να παραμείνουμε απλώς διαμαρτυρόμενοι αλλά ηττημένοι.

Απαιτούμε Συνέχιση του αγώνα με Νέα Απεργία Αποχή ΤΩΡΑ από τις Ομοσπονδίες και τα Πρωτοβάθμια Σωματεία! Με συλλαλητήρια και απεργιακές κινητοποιήσεις να ξαναβγούμε στους δρόμους της αντίστασης και της ανατροπής!

Για τον νόμο

Ο νέος αντιεκπαιδευτικός νόμος της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας με τον παραπλανητικό τίτλο «Αναβάθμιση του Σχολείου και Ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών» κατατέθηκε  προς συζήτηση στη Βουλή. Αποτελεί  συνέχεια του καταιγισμού μέτρων και νομοθετημάτων που ελήφθησαν εν μέσω πανδημίας, όπως  η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η Τράπεζα Θεμάτων, οι αλλαγές στην Γ΄ Λυκείου,  ο τρόπος πρόσβασης, οι περικοπές αντικειμένων , η θεσμοθέτηση των εργαστηρίων δεξιοτήτων και μάλιστα από το Νηπιαγωγείο , η αύξηση του αριθμού μαθητών στις τάξεις και η «αυτοαξιολόγηση» του σχολείου.

Οι 238 σελίδες του συνεχίζουν, συμπυκνώνουν και εμβαθύνουν όλες τις αντιεκπαιδευτικές  αναδιαρθρώσεις  που προώθησαν ανεξαιρέτως και ανεπιτυχώς  όλες οι  προηγούμενες κυβερνήσεις,  από τη Διαμαντοπούλου και το πόρισμα Λιάκου, μέχρι την αξιολόγηση του Αρβανιτόπουλου και του Γαβρόγλου,  με στόχο  να προσαρμόσουν το σχολείο στις κατευθύνσεις ΕΕ -ΟΟΣΑ -Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΣΕΒ και  των εργοδοτικών ενώσεων για έναν μελλοντικό εργαζόμενο φθηνό, ευέλικτο και προσαρμοσμένο στις δικές τους ανάγκες για κερδοφορία, για ένα σχολείο πιο φθηνό για το κράτος και πιο «φιλικό» για τις επιχειρήσεις.

Ο συγκεκριμένος νόμος και η ταυτόχρονη εφαρμογή όλων των νομοθετικών διατάξεων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια συνιστούν αντιδραστική παρέμβαση στον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας«στο τι και πώς μαθαίνουν οι μαθητές μας, στο τι και πως διδάσκει ο εκπαιδευτικός και σε τι εργασιακό περιβάλλον θα δουλεύει από εδώ και εμπρός

Οι βασικοί άξονες του νομοσχεδίου οι οποίοι συνδέονται και αλληλοτροφοδοτούνται είναι οι ακόλουθοι:

1. Αυτονομία της σχολικής μονάδας

Το αφήγημα της ΝΔ για την απεξάρτηση του κράτους από την υποχρέωση να στηρίζει βασικά κοινωνικά αγαθά και παροχές όπως η υγεία και η παιδεία διαπνέει ολόκληρο το νομοσχέδιο μέσα από τη λεγόμενη  «αυτονομία» της σχολικής μονάδας. Πρόκειται για έναν όρο που δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά, έχει συμπεριληφθεί στα  πορίσματα του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ενίσχυση της λεγόμενης «αυτονομίας» του σχολείου, τόσο στο παιδαγωγικό μέρος όσο και στη συνολική λειτουργία(οικονομική, διοικητική, κ.λ.π.) θα οξύνει τα προβλήματα των σχολείων. Οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη διαφοροποίηση των σχολείων σε όλα τα επίπεδα, στην ακόμα μεγαλύτερη ταξική κατηγοριοποίηση, στην ένταση των φραγμών στη μόρφωση, ιδιαίτερα των παιδιών των πιο φτωχών οικογενειών. Η κάλυψη ακόμα και στοιχειωδών αναγκών των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών γίνεται επιχειρηματική και «ατομική» υπόθεση. Ανοίγει ο δρόμος για την οριστική απαλλαγή του κράτους ακόμα και από τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, κάτι που άλλωστε το επιδιώκουν διακαώς (βλ. έκθεση Πισσαρίδη).

Πίσω από τις εύηχες λέξεις και φράσεις όπως «αυτονομία» και «μεγαλύτερη ελευθερία στη λήψη αποφάσεων» η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας προσπαθούν να κρύψουν τους πραγματικούς τους στόχους. Το βασικό πρόβλημα του σημερινού σχολείου δεν είναι η έλλειψη αυτονομίας και οι δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων (π.χ. για μια εκδρομή ή μια εκπαιδευτική δράση). Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Το πρόβλημα είναι ότι διαχρονικά οι κυβερνήσεις και το ΥΠΑΙΘ δεν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες για τη σωστή λειτουργία του σχολείου.

Γενικεύεται ο προσανατολισμός στις λεγόμενες δεξιότητες μέσα από την γενίκευση των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων αλλά και μέσα από τα νέα Αναλυτικά Προγράμματα που ετοιμάζει το Υπουργείο. Η εισαγωγή της δυνατότητας επιλογής διδακτικών βιβλίων (πολλαπλό βιβλίο) ακόμα και ανάμεσα στα τμήματα της ίδιας τάξης ενός σχολείου, αποτελεί  παραπλανητική ρύθμιση καθώς το πλαίσιο και οι στόχοι της διδασκαλίας  είναι ενιαίοι και κεντρικά καθορισμένοι,  διαμορφώνοντας ωστόσο συνθήκες κατηγοριοποίησης της παρεχόμενης γνώσης ανάλογα και με το «επίπεδο» της τάξης, διόγκωσης  των  ανισοτήτων, καθώς μπορεί να διαφοροποιείται ακόμα περισσότερο το τι μαθαίνει ο κάθε μαθητής με το βιβλίο των «πολλών επιπέδων» για «καλούς», «μέτριους» και «κακούς» μαθητές, (άρθρα 79 & 80).  Παράλληλα ανοίγει δρόμος εμπορευματοποίησης του σχολικού βιβλίου, πεδίο μεγάλων κερδών για τους εκδοτικούς οίκους.

Παράλληλα η πρόβλεψη μεταξύ  άλλων μέτρων «αυτονομίας» στην Οργάνωση της Διδασκαλίας για τη χρήση της μεθόδου της ανεστραμμένης τάξης σύμφωνα με την οποία  η βασική διδασκαλία θα πραγματοποιείται στο σπίτι με την παρακολούθηση  βίντεο, ψηφιακές προβολές από πλατφόρμες, χρήση ψηφιακού υλικού για ανάγνωση  ενώ στο σχολείο ο χρόνος θα αφιερώνεται στην εμπέδωση και πρακτική εφαρμογή των όσων οι μαθητές έχουν διδαχτεί δια της ηλεκτρονικής οδού υπονομεύει τη μόρφωση για τους πολλούς, αποδίδοντας ταυτόχρονα ατομικά στον μαθητή και την οικογένειά του την ευθύνη για την πρόοδό του, προβάλλοντας το δόγμα του ΟΟΣΑ «δεν μπορούν και δεν χρειάζεται όλοι να μορφωθούν» . Η αξιολόγηση των μαθητών (άρθρο 81) συνδέεται άμεσα με το παραπάνω δόγμα, και με το άρθρο 97 θεσπίζεται η ελληνική PISA, δηλαδή, πανελλαδικές εξετάσεις στην Στ΄ Δημοτικού και στην Γ΄ Γυμνασίου στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά. Οι εξετάσεις αυτές θα δίνουν αποτελέσματα αποτελώντας αξιολογικό εργαλείο για  την πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων σπουδών και τον βαθμό επίτευξης των προσδοκώμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων τροφοδοτώντας έτσι την ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των γονιών για την ενδεχόμενη αποτυχία του σχολείου και απενοχοποιώντας τις κοινωνικές ανισότητες και τις πολιτικές που τις παράγουν.   Μέτρο που θα αξιοποιηθεί για την κατάταξη των εκπαιδευτικών, για την κατάταξη των σχολείων σε λίστα, για την αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση των σχολείων, για την κατάταξη των εκπαιδευτικών και για πιο σκληρά αντιεκπαιδευτικά μέτρα.

Εκπαιδευτικά προγράμματα  στο πλαίσιο συνεργασιών  με τρίτους φορείς, από επιχειρήσεις, ΜΚΟ και ό,τι άλλο,  με απόφαση του Διευθυντή και με όποιον φορέα αυτός κρίνει σκόπιμο αποτελούν ένα ακόμη εργαλείο αυτονομίας με σαφή παρέμβαση στο περιεχόμενο της παρεχόμενης  γνώσης.

Εισάγονται και με τη βούλα πια, η επιχειρηματική λειτουργία των σχολείων για την ανεύρεση πόρων (άρθρο 92) με την αξιοποίηση των σχολικών κτηρίων, υποδομών και εγκαταστάσεων ενώ για πρώτη φορά θεσμοθετείται επίσημα η χρηματοδότηση των σχολείων με δωρεές, χορηγίες και παροχές από τρίτους (άρθρο 93). Και επειδή οι ευεργέτες δεν είναι τόσοι πολλοί (κι όσοι θα χορηγούν θα το κάνουν με το αζημίωτο και θα παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο του σχολείου) οι ίδιοι οι γονείς θα αναγκάζονται να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν τις ανάγκες των σχολείων.

Η εκπαιδευτική αυτονομία σχετίζεται με την εγκαθίδρυση των αρχών του επιχειρηματικού μάνατζμεντ στη λειτουργία του  δημόσιου σχολείου, την ανταγωνιστική, εμπορευματοποιημένη  και ανταποδοτική  του λειτουργία και την ολοένα και μεγαλύτερη αποποίηση των δημόσιων ευθυνών για τη χρηματοδότηση του σχολείου.

Οι σημερινές, υπαρκτές, διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε σχολεία διαφορετικών περιοχών (λαϊκές συνοικίες/πιο πλούσιες περιοχές) ή ακόμα και εντός το ίδιου Δήμου (σχολείο σε κοντέινερ/σχολείο με καλύτερες υποδομές) θα ενταθούν. Σχολικές μονάδες που οι υποδομές τους είναι πιο ελκυστικές, θα βρίσκουν πιο εύκολα χορηγό, θα μπορούν να υλοποιούν εμπορικές δράσεις ενώ άλλα, μη ελκυστικά σχολεία, θα απαξιώνονται και θα καταρρέουν. Τα σχολεία όμως δεν είναι επιχειρήσεις, η μόρφωση δεν είναι επιχειρηματικό ρίσκο. Η παιδεία δεν είναι κέρδη και ζημιές, είναι ανθρώπινες ζωές!

2. Διεύρυνση και ισχυροποίηση του μηχανισμού ελέγχου, εποπτείας  και πειθάρχησης με ρυθμίσεις που αφορούν τις δομές και τα στελέχη της εκπαίδευσης εντός και εκτός της σχολικής μονάδας.

 Η κυβέρνηση διατηρεί τη λογική και εξειδικεύει τις προηγούμενες δομές εκπαίδευσης του ν. 4547/18 (ΣΥΡΙΖΑ). Ταυτόχρονα, όμως, διαμορφώνει τον μηχανισμό που θα τρέξει την προώθηση των διαδικασιών της αξιολόγησης και τον έλεγχο της προώθησης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει ένα «σώμα» προθύμων που θα αναλάβει το τρέξιμο όλων των διαδικασιών της αξιολόγησης αλλά και την ίδια την αξιολόγηση. Αυτή η «ανάγκη» προωθείται μέσα από τα πολλά επίπεδα στελεχών που δημιουργούνται. Το νομοσχέδιο εισάγει ένα ενδιάμεσο επίπεδο αξιολογητών στο επίπεδο κάθε Διεύθυνσης (ΣύμβουλοιΕκπαίδευσης) ενώ συγκεντροποίησε σε μεγάλο βαθμό τη δομή αυτή των στελεχών με τους Περιφερειακούς Επόπτες Ποιότητας Εκπαίδευσης (ένας ανά Περιφέρεια),  τους Επόπτες Ποιότητας Εκπαίδευσης ανά Διεύθυνση καθώς και το Περιφερειακό Συμβούλιο Εποπτών που θα συντονίζει τα παραπάνω στελέχη. Βασική δουλειά αυτών των στελεχών ουσιαστικά και πρακτικά δε θα είναι η ενίσχυση της δουλειάς των εκπαιδευτικών στην τάξη (κάτι τέτοιο είναι και πρακτικά αδύνατο με βάση τον αριθμό σχολείων και των εκπαιδευτικών) αλλά ο ρόλος τους θα είναι, όπως άλλωστε και των συντονιστών (επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) να προωθούν την αξιολόγηση και την αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η στελεχοποίηση διευρύνεται και στο εσωτερικό του σχολείου με τους συντονιστές τάξεων/γνωστικού αντικειμένου, τους μέντορες, τους υπεύθυνους εκπαιδευτικών ομίλων δημιουργώντας και εσωτερική ιεραρχία και ελεγκτικούς μηχανισμούς από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς μέσα στο σώμα του συλλόγου διδασκόντων, που θα αποτελούν εντός της σχολικής μονάδας τους άμεσους κρίκους υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής.

Η επιλογή να βγουν έξω από τις επιλογές στελεχών οι αιρετοί φανερώνει την πρόθεση της κυβέρνησης να καταργήσει πλήρως το θεσμό. Επιδιώκει (όπως άλλωστε και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις) τον απόλυτο έλεγχο του μηχανισμού της διοίκησης με Συμβούλια Επιλογής 100% ελεγχόμενα.

Με τις νέες αρμοδιότητες και εξουσίες που ανατίθενται στον Διευθυντή/ Προϊστάμενο της σχολικής μονάδας,   επιχειρείται να καταργηθεί ολοκληρωτικά ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων, του κυρίαρχου  δημοκρατικού θεσμικού οργάνου της σχολικής μονάδας, με την πλήρη λειτουργική αφαίμαξή του ενώ ακόμη και εκεί που αποδίδεται ρόλος στον Σ.Δ., αυτός δεν είναι αποκλειστικού χαρακτήρα καθώς εάν δεν τελεσφορήσει κάποια απόφαση, αυτήν την παίρνει και πάλι ο Διευθυντής. Αποκτά  αποκλειστική αρμοδιότητα σχεδιασμού και υλοποίησης της ενδοσχολικής επιμόρφωσης εκτός διδακτικού ωραρίου με θεματολογία και φορέα της επιλογής του και  πειθαρχικού ελέγχου των εκπαιδευτικών με αρμοδιότητα έγγραφης επίπληξης.  Με όλα αυτά το υπουργείο στοχεύει στην εγκαθίδρυση ενός τοπικού, σε κάθε σχολείο, επιτηρητή της εκπαιδευτικής πολιτικής αλλά και υπόχρεου που λογοδοτεί  για την εφαρμογή της, από τον ίδιο και τους υφισταμένους του. Η εξουσία δίνει το μήνυμα ότι είναι παντού και καθημερινά.

Ξεπερνώντας δε κάθε νοσηρή φαντασία αποδίδεται σε αυτόν η αρμοδιότητα να προβεί σε όσες από τις ενέργειες της αρμοδιότητας του συλλόγου διδασκόντων εξακολουθούν να παραλείπονται και οι οποίες έχουν σχέση με την αυτοαξιολόγηση, τον προγραμματισμό και τις ομάδες δράσεων επαγγελματικής ανάπτυξης. Με λίγα λόγια  δηλαδή δίνει την αρμοδιότητα στον διευθυντή να προχωρήσει μόνος του στον προγραμματισμό – αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, ορίζοντας μόνος του και τις ομάδες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ακυρώσει  ουσιαστικά πλήρως το αποτέλεσμα της απεργίας -  αποχής!

3. Ατομική αξιολόγηση στελεχών και εκπαιδευτικών:  Εργαλείο πειθάρχησης και υποταγής

Μέσω της λεγόμενης «ατομικής αξιολόγησης», η κυβέρνηση επιχειρεί τον «βίαιο» εξαναγκασμό των εκπαιδευτικών στην αποδοχή και υλοποίηση του συνολικότερου σχεδίου για το σχολείο.

Η ατομική αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ανάγκη και απαίτηση για τη στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας και την αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών προβλημάτων. Είναι τουλάχιστον υποκρισία να μιλούν για «ενίσχυση» του ρόλου του εκπαιδευτικού αυτοί που εδώ και 2 χρόνια πανδημίας μας έχουν εγκαταλείψει στην τύχη μας, δεν πήραν κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη στήριξη μας, δεν ικανοποίησαν κανένα από τα αιτήματα μας για τη λειτουργία των σχολείων με ασφάλεια και υγειινή. Είναι υποκρισία να μιλούν για «αναβάθμιση» αυτές οι δυνάμεις που ευθύνονται για τους 52.000 συμβασιούχους, για το ότι ξεκινούν οι μαθητές να διδάσκονται μαθήματα Δεκέμβρη και Φλεβάρη μήνα, γιατί το ότι έχουν μετατρέψει τους συλλόγους διδασκόντων σε ένα άθροισμα εκπαιδευτικών που γυρνούν από σχολείο σε σχολείο με τεράστιες δυσκολίες στην γνωριμία με τους μαθητές και το σχολείο γιατί μόλις ένας αναπληρωτής καταφέρει να γνωρίσει τους μαθητές του απολύεται!!

Η «έγνοια» όλων των κυβερνήσεων για την υποστήριξη των εκπαιδευτικών φαίνεται από το γεγονός ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί οργανωμένη και σε μεγάλη κλίμακα επιμόρφωση εδώ και δεκαετίες, από το γεγονός ότι όλες οι υποστηρικτικές δομές στο σχολείο (για να είναι πραγματικά ελκυστικό το μάθημα βλ. εργαστήρια, βιβλιοθήκες, αθλητικές υποδομές κ.α.) είναι σε εγκατάλειψη.

Η «ατομική αξιολόγηση» αποτελεί συνέχεια της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων που συνάντησε την καθολική αντίθεση των εκπαιδευτικών.

Η  «σκληρή» αριθμητική αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης  με βάση την κλίμακα του 100 (άρθρο 58) και μάλιστα με ποινές αντικατάστασης ή και αποκλεισμού από τις διαδικασίες επιλογής καθώς εμφανίζεται ξανά η περιβόητη «τροπολογία Γεροβασίλη» του ΣΥΡΙΖΑ και στην εκπαίδευση, αφού αν ένας εκπαιδευτικός για οποιοδήποτε λόγο δεν πάρει μέρος στις διαδικασίες της αξιολόγησης (είτε σχολείου, είτε ατομική) αποκλείεται από την επιλογή στελεχών για τα επόμενα 8 χρόνια (άρθρο 29). Δημιουργεί  έτσι τις προϋποθέσεις για άκαμπτη  αυταρχική επιβολή της κυβερνητικής πολιτικής στη βάση των εκπαιδευτικών, εφόσον η επιβίωση των στελεχών θα εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα εφαρμογής αυτής της πολιτικής από τους υφισταμένους τους.

Οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται σε τετράβαθμη κλίμακα στην οποία το έργο τους διαβαθμίζεται από μη ικανοποιητικό, σε ικανοποιητικό, πολύ καλό ή εξαιρετικό, σε τρία πεδία  που καλύπτουν κάθε  πλευρά της παιδαγωγικής και υπηρεσιακής τους δραστηριότητας. Αναλυτικότερα αξιολογείται: Α1) το διδακτικό και παιδαγωγικό έργο του εκπαιδευτικού, στο πλαίσιο της γενικής και ειδικής διδακτικής του γνωστικού αντικειμένου: Προετοιμασία διδασκαλίας, Ετοιμότητα ως προς το γνωστικό αντικείμενο, Διδακτική μεθοδολογία και πρακτικές, από τον Σύμβουλο Εκπαίδευσης Α2) Παιδαγωγικό κλίμα και διαχείριση της τάξης, Αναστοχασμός – Αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού, από τον Διευθυντή/Προϊστάμενο  της σχολικής μονάδας και Β) η υπηρεσιακή συνέπεια και η επάρκεια του εκπαιδευτικού:  Συνέπεια και ενδιαφέρον κατά την εκτέλεση των υπαλληλικών υποχρεώσεών του, ενεργός συμμετοχή στη λειτουργία της σχολικής μονάδας και στην αυτοαξιολόγησή της, συνεργασία με τον Διευθυντή και τους συναδέλφους,  επικοινωνία και συνεργασία με γονείς και φορείς, από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας και τον Σύμβουλο Εκπαίδευσης.

Το πεδίο «Α. Διδακτικό – παιδαγωγικό έργο (Α1 Διδακτική γνωστικού αντικειμένου, και Α2 Παιδαγωγικό κλίμα και διαχείριση τάξης)» αξιολογείται με βάση: α) τις συζητήσεις προετοιμασίας της παρατήρησης διδασκαλιών του εκπαιδευτικού, β) την παρατήρηση δύο διδασκαλιών από κάθε αξιολογητή, γ) την έκθεση αυτοαξιολόγησης και τα στοιχεία ή τεκμήρια στα οποία ο αξιολογούμενος αναφέρεται ή παραπέμπει, δ) τις συζητήσεις και τον αναστοχασμό μετά την παρατήρηση, και ε) τα τεκμήρια που έχει συγκεντρώσει ο αξιολογητής, συνεκτιμωμένων των τεκμηρίων που έχει συγκεντρώσει ο εκπαιδευτικός στον ηλεκτρονικό φάκελό του. Το πεδίο «Β. Υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια του εκπαιδευτικού» αξιολογείται με βάση: α) τα τεκμήρια που έχουν συγκεντρώσει οι αξιολογητές από τη συνεργασία και την αλληλεπίδρασή τους στο πλαίσιο της καθημερινής πρακτικής του εκπαιδευτικού στη σχολική μονάδα και β) την έκθεση αυτοαξιολόγησης και τα στοιχεία ή τεκμήρια στα οποία ο αξιολογούμενος αναφέρεται ή παραπέμπει, συνεκτιμωμένων των τεκμηρίων που έχει συγκεντρώσει ο εκπαιδευτικός στον ηλεκτρονικό φάκελό του.

Για πρώτη φορά, μετά το 1982, διαπλέκονται ο παιδαγωγικός και ο υπηρεσιακός έλεγχος-αξιολόγηση στο πρόσωπο του διευθυντή/της διευθύντριας.

Δεν είναι τυχαία η επιλογή του όρου «διαμορφωτική» αξιολόγηση (formative) καθώς   διαμορφώνει τους εκπαιδευτικούς σε πειθήνια όργανα εφαρμογής μιας απόλυτα ελεγχόμενης παιδαγωγικής πράξης και ενός δημόσιου σχολείου με απόλυτα χειραγωγημένο το εκπαιδευτικό περιεχόμενό του.

Αυτή η  αξιολόγηση  της δήθεν ενδυνάμωσης του εκπαιδευτικού, σε αντίθεση με όσα δηλώνει η υπουργός Παιδείας είναι  ξεκάθαρα  τιμωρητική. Χαρακτηριστικά, το έργο των δόκιμων εκπαιδευτικών και μελών του Ε.Ε.Π. και Ε.Β.Π. αξιολογείται ανά έτος, και στην περίπτωση που αξιολογηθεί ως «μη ικανοποιητικό» στη λήξη της δοκιμαστικής περιόδου, ο εκπαιδευτικός δεν μονιμοποιείται ( άρθρο 74) ενώ σύμφωνα με τον Δημοσιοϋπαλληλικό  Κώδικα προβλέπονται  διαδικασίες απόλυσης όταν ένας εκπαιδευτικός καταταχθεί για δυο συνεχόμενες φορές στην τελευταία κλίμακα!

Παράλληλα η ανάρτηση και δημοσιοποίηση σε ηλεκτρονική πλατφόρμα δεδομένων και στοιχείων – κριτηρίων όπως ο ηλεκτρονικός φάκελος εκπαιδευτικού με όλα τα τεκμήρια των δράσεών του,  αξιολογική έκθεση όλων των αξιολογητών,  έκθεση αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού (άρθρο 76) εκθέτει με άμεσο τρόπο σε κατηγοριοποίηση τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και τις σχολικές μονάδες.

Εσχάτως δε, ακούσαμε την Υπουργό Παιδείας να απειλεί  ανοιχτά και απροκάλυπτα  με μισθολογική καθήλωση και παρακράτηση μισθού όσους εκπαιδευτικούς αρνηθούν την αξιολόγηση!

Στον νόμο προβλέπονται ρυθμίσεις που νομιμοποιούν  και επιβραβεύουν την  απλήρωτη εργασία με τη μορφή του εθελοντισμού στο πλαίσιο λειτουργίας εκπαιδευτικών ομίλων (άρθρο 84)   και της διαρκούς επιμόρφωσης για την ενίσχυση του προσωπικού φακέλου του εκπαιδευτικού, εκτός διδακτικού ωραρίου. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά προωθούνται στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει ο νόμος Χατζηδάκη, με την  προσπάθεια διάλυσης των πρωτοβάθμιων σωματείων και την ανελέητη επίθεση στις συλλογικές διαδικασιες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Ο κόσμος της εκπαίδευσης έχει ωστόσο αποδείξει εδώ και δεκαετίες ότι μπορεί να ανατρέπει και να ακυρώνει νομοσχέδια.

Ο νέος νόμος Κεραμέως εντάσσεται και υπηρετεί τις στρατηγικές στοχεύσεις όλων των προηγούμενων νομοθετημάτων της κυβέρνησης στα οποία το εκπαιδευτικό κίνημα με τους αγώνες του και εν  μέσω πανδημίας  έχει ταχθεί απέναντι και μάλιστα  του πρόσφατου  ν. 4692 με το σύνολο του κλάδου  με το 97% και πλέον συμμετοχή στην απεργία – αποχή.

Ο ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ!

Έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε ξανά τα σχέδια τους!

Υπερασπίζουμε το δημόσιο σχολείο, το παιδαγωγικό μας ρόλο,

τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και την εργασία μας.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!

Αποφασίζουμε:

1. Απεργία αποχή που καλύπτει όλα όσα αφορούν εκπαιδευτικούς και στελέχη εκπαίδευσης (διευθυντές κ.λπ.) από τις διαδικασίες που περιλαμβάνονται στον νόμο  «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις»

2. Δεν συμμετέχουμε και δεν ορίζουμε μέντορες, εκπαιδευτικούς ομίλους, συντονιστές εκπαιδευτικών ομίλων.

3. Προστατεύουμε το διδακτικό κι εργασιακό μας ωράριο. Δε πραγματοποιούμε προγράμματα και σεμινάρια εκτός ωραρίου εργασίας. Δεν καλύπτουμε κενά πέραν του διδακτικού μας ωραρίου

4. Κάθε σχολείο/νηπιαγωγείο προστατεύει τη δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, αποφασίζει ότι ο σύλλογος διδασκόντων είναι το κυρίαρχο όργανο και όλες οι αποφάσεις παίρνονται αποκλειστικά από αυτόν χωρίς να γίνεται χρήση του διευθυντικού δικαιώματος.

5. Σχετικά με τα εργαστήρια δεξιοτήτων καλούμε τους εκπαιδευτικούς και τους συλλόγους διδασκόντων να μην εμπλέξουν φορείς άσχετους κι εχθρικούς με την εκπαίδευση όπως ιδιωτικές εταιρείες, ΜΚΟ, δήμους, αστυνομία κ.λπ., να μην αναρτήσουν στην ιστοσελίδα του σχολείου, να μην προχωρήσουν σε δημιουργία portfolio – φακέλους αυτοαξιολόγησης–αξιολόγησης των μαθητών, σύνδεση των project των εργαστηρίων δεξιοτήτων με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής τους μονάδας, να μην εμπλέξουν σχολικούς συμβούλους, γονείς, δήμους στην εκπαιδευτική διαδικασία με στόχο την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων κ.λπ. και να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τις διδακτικές μεθόδους και πρακτικές που έως τώρα χρησιμοποιούν. 

6. Σχετικά με τον εσωτερικό κανονισμό που αποτελεί μέρος της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, δεν καταθέτουμε εσωτερικό κανονισμό προς έγκριση σε δήμο, συλλόγους γονέων, συντονιστές. Λειτουργούμε με βάση τους κανόνες λειτουργίας που έχουμε αποφασίσει ως σύλλογος διδασκόντων για τα ζητήματα που θεωρούμε απαραίτητα

7. Για όλα τα παραπάνω καλούμε να αποφασίσει και το ΔΣ της ΔΟΕ

Συμβάλλουμε σε Πανεκπαιδευτικό μέτωπο αγώνα με γονείς και μαθητές από την πρώτη μέρα έναρξης των σχολείων.

Παλλαϊκός Αγώνας διαρκείας πολύμορφος μέχρι την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.

Ο Αριστοτέλης με απόφαση της ΓΣ στις 12/10 έχει κηρύξει νέα Α-Α. Προχωρήσαμε σε αυτό που όφειλε και δεν κάνει η ΔΟΕ. Προκηρύξαμε απεργία αποχή με επιδίωξη να καλύψουμε τους εκπαιδευτικούς το επόμενο διάστημα και να πιέσουμε ώστε να ξανατεθεί το ζήτημα στο ΔΣ της ΔΟΕ. Απευθύνουμε την απόφαση για κήρυξη Απεργίας Αποχής προς όλα τα σωματεία στην εκπαίδευση για να προχωρήσουν και αυτά στην προκήρυξή της διευρύνοντας το μέτωπο. Απαιτούμε ΤΩΡΑ οι ομοσπονδίες ΔΟΕ-ΟΛΜΕ να προχωρήσουν σε προκήρυξη της νέας απεργίας-αποχής ως οφείλουν απέναντι στην εκφρασμένη βούληση του κλάδου για συνέχιση του αγώνα μέχρι το τέλος.

Δεσμευτήκαμε ως σύλλογος σε όλες μας τις ενημερώσεις, στη Γ.Σ. στην Ολομέλεια Προέδρων να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να καλύψουμε όλους τους συναδέλφους και το κάνουμε πράξη.

Με βάση τα παραπάνω, ενημερώνουμε τις/τους συναδέλφισσες/φους:

1. Η απεργία αποχή του συλλόγου αποτελεί νέα απεργία αποχή, με νέο περιεχόμενο και αιτήματα από αυτά που υπήρχαν στο εξώδικο της ΔΟΕ και κατά κανέναν τρόπο δεν αποτελεί συνέχεια της απεργίας της ΔΟΕ που κηρύχθηκε παράνομη. Αυτό επιλέχθηκε ακριβώς για να μην μπορεί να θεωρηθούν υπεύθυνα τα εκπαιδευτικά σωματεία για συνέχιση της απεργίας της ΔΟΕ και να ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ το ενδεχόμενο να υπάρχουν κυρώσεις στη διοίκηση των σωματείων που την κηρύσσουν.

2. Καλούμε τις/τους συναδέλφισσες/φους να συμμετέχουν δυναμικά και μαζικά στην απεργία-αποχή του συλλόγου. Συγκεκριμένα:

• Υπογράφουμε τη δήλωση συμμετοχής στην απεργία αποχή του συλλόγου (σας αποστέλλεται συνημμένα), για τη συμμετοχή μας στην απεργία-αποχή. Η παραπάνω δήλωση θωρακίζει τους εκπαιδευτικούς με την κάλυψη που προσφέρει η συμμετοχή σε μια νομικά κατοχυρωμένη συνδικαλιστική μορφή πάλης. Στη συνέχεια καταχωρείται στο πρωτόκολλο του σχολείου.

Υπενθυμίζουμε ότι:

1. Η δήλωση συμμετοχής στην απεργία αποχή του συλλόγου καλύπτει όλους τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους/τις διευθυντές/ντριες, προϊσταμένους/νες των σχολικών μονάδων από όλες τις διαδικασίες που προβλέπει η Υπ. απόφαση από την αξιολόγηση.

2. Με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία του Συλλόγου Διδασκόντων για να υπάρχει απαρτία στο όργανο απαιτείται το 50%+1 των υπηρετούντων στο σχολείο. Εάν δεν υπάρχει απαρτία (συμμετέχουν, δηλαδή, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί στην απεργία-αποχή), η συνεδρίαση δεν πραγματοποιείται και δεν συντάσσεται σχετικό πρακτικό στο Βιβλίο πρακτικών του Συλλόγου Διδασκόντων. Εάν υπάρχει απαρτία, οι συμμετέχοντες στην απεργία-αποχή απαιτούν να καταχωρηθεί  το περιεχόμενο της δήλωσης, ως άποψή τους, στο βιβλίο πρακτικών, ώστε να γίνεται σαφής η συμμετοχή τους στην απεργία-αποχή και να μην υποχρεωθούν στη συμμετοχή τους στην αξιολογική διαδικασία (συγκρότηση ομάδων εργασίας, συνεδρίαση για τη σύνταξη έκθεσης «Εσωτερικής και Εξωτερικής Αξιολόγησης», κλπ.). Τονίζουμε ότι οι διευθυντές/ντριες, προϊστάμενοι/νες που συμμετέχουν στην απεργία αποχή καλύπτονται (λόγω της συμμετοχής τους σε νόμιμη απεργία) από τα όσα ορίζει το άρθρο 10 παρ.1 της Υ.Α. Επομένως δεν είναι υποχρεωμένοι να προβούν «…σε όσες από τις ενέργειες της αρμοδιότητας του συλλόγου διδασκόντων εξακολουθούν να παραλείπονται από τον σύλλογο…» ούτε «…Οι αποφάσεις του είναι υποχρεωτικές για τους εκπαιδευτικούς που ορίζει να συμμετέχουν στις εν λόγω ομάδες.»

3. Σε περίπτωση που οι διευθυντές/ντριες, προϊστάμενοι/νες δεν συμμετέχουν στην απεργία αποχή και προχωρήσουν σε υποχρεωτικό ορισμό των εκπαιδευτικών σε ομάδες, οι συνάδελφοι/ισσες που δηλώνουν συμμετοχή στην απεργία αποχή ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να παρέχουν το «έργο» της αξιολόγησης – επεξεργασία του δείκτη κλπ.

4. Εάν σε κάποιο σχολείο έχει προχωρήσει η ανάθεση και συγκρότηση ομάδων εργασίας και δεικτών, οι συνάδελφοι/ισσες μπορούν οποιαδήποτε στιγμή το αποφασίσουν να συμμετέχουν στην νέα απεργία αποχή του συλλόγου και να ΜΗΝ έχουν υποχρέωση να ολοκληρώσουν το «έργο» που τους έχει ανατεθεί. Τους/τις καλούμε να προσχωρήσουν τώρα στην απεργία αποχή.

5.  Η Απεργία Αποχή συνιστά απολύτως νόμιμη, συνταγματικά κατοχυρωμένη μορφή συνδικαλιστικής δράσης, αναγνωριζόμενη ως μορφή απεργίας η οποία καλύπτει όλους/όλες από κάθε πειθαρχική ευθύνη.

Τέλος, επειδή ενημερωνόμαστε ότι έχει ξεκινήσει ένα όργιο φημολογίας που διαρρέει ότι υπάρχει περίπτωση χρηματικών προστίμων στα μέλη των σωματείων που συμμετέχουν στην απεργία αποχή, ενημερώνουμε ότι κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ακόμα και οι δικαστικές αποφάσεις που έβγαλαν τις απεργίες της ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ παράνομες προβλέπουν χρηματικά πρόστιμα μόνο στην περίπτωση που:

• οι συνδικαλιστικές οργανώσεις συνεχίσουν την ίδια απεργία που έχει κηρυχτεί παράνομη. Ακόμα και αυτές έχουν δυνατότητα να κηρύξουν ΝΕΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ χωρίς συνέπειες. Γι’ αυτό μπορούν οι ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ να προχωρήσουν σε επαναπροκήρυξη της Απεργίας Αποχής, όπως απαιτούμε και με απόφαση της πρόσφατης Γενικής μας Συνέλευσης.

• Σε κάθε περίπτωση τα πρόστιμα αφορούν τις διοικήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων και όχι τα μέλη. Αυτό – πέρα από το ότι προβλέπεται ρητά στις δικαστικές αποφάσεις – αποτελεί και την εμπειρία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και ποτέ δεν παραβιάστηκε τουλάχιστον μετά τη χούντα στη χώρα μας.

Συμμετέχουμε στην ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ που προκηρύσσει ο σύλλογός μας  γιατί δε θέλουμε να συμβάλουμε με κανένα τρόπο και σε καμιά διαδικασία αξιολόγησης της σχολικής μονάδας.

Υπενθυμίζουμε ότι η αποχή των εκπαιδευτικών από συγκεκριμένα καθήκοντα προβλέπεται από τις διατάξεις του ν.1264/1982, όπως αυτές έχουν ερμηνευτεί από τα αρμόδια Δικαστήρια (όλως ενδεικτικώς Δ.Εφ. 486/1995 κ.α.) και συνιστά απολύτως νόμιμη, συνταγματικά κατοχυρωμένη μορφή συνδικαλιστικής δράσης, αναγνωριζόμενη ως μορφή απεργίας η οποία καλύπτει τους συμμετέχοντες από κάθε πειθαρχική ευθύνη.

Ο αγώνας που δίνουμε αφορά τόσο την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και την πάλη ενάντια στην εφαρμογή της αξιολόγησης, όσο και την ύπαρξη των ίδιων των συνδικάτων μας καθώς και του ιστορικά κεκτημένου δικαιώματος της απεργίας που αμφισβητείται ευθέως με την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη.

Δηλώνουμε ότι θα δώσουμε μέχρι τη νίκη τον αγώνα ενάντια στο φθηνό, ανταγωνιστικό σχολείο των λίγων, που μεταφέρει  τις ευθύνες για τα προβλήματα του σχολείου και την χρηματοδότησή του στους γονείς και τους μαθητές, το σχολείο των αποκλεισμών και της κατηγοριοποίησης, της αμάθειας, της παιδαγωγικής ασφυξίας και της χειραγώγησης εκπαιδευτικών.

Συμμετέχουμε όλες και όλοι στην απεργία-αποχή!

ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΓΣ