.jpg?s3=1)
Η διαβίωση με όρους ασφάλειας είναι δικαίωμα και ανάγκη κάθε ανθρώπου -νέου, εργαζόμενου ή συνταξιούχου- και υποχρέωση του κράτους απέναντί του.
Ένα δικαίωμα που πρέπει να καλύπτεται από ιδιαίτερους θεσμούς κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας.
Μια ανάγκη που μπορεί και πρέπει να καλύπτεται πλήρως, με προτεραιότητα στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων και όχι στους ψυχρούς οικονομικούς δείκτες.
Τις τελευταίες δεκαετίες ο στόχος όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ και του κεφαλαίου είναι η ολοκληρωτική επιβολή ενός νέου, εντελώς «απελευθερωμένου» θεσμικού πλαισίου με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την ιδιωτικοποίηση και την εξατομίκευση της ασφάλισης. Η ασφάλιση μετατρέπεται σε εμπόρευμα με τελικό στόχο τη ολοκληρωτική μετάλλαξη και πλήρη αναίρεση του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα είχε απομείνει.
Στην ουσία στο σύστημα των τριών πυλώνων για τους νέους ασφαλισμένους το κράτος περιορίζεται στην καταβολή μιας υποτυπώδους εθνικής σύνταξης. Η υποχρέωση και η ευθύνη για την εξασφάλιση οποιασδήποτε άλλης πρόσθετης συνταξιοδοτικής παροχής μετατίθεται στους εργαζόμενους μέσω επαγγελματικών ταμείων (δεύτερος πυλώνας) και ιδιωτικών συμβολαίων (τρίτος πυλώνας). Η «πλοήγηση» και η επιβίωση στη ζούγκλα του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα αφορά πλέον τους ίδιους τους εργαζόμενους και θα είναι υποχρεωτική. Θα εξαναγκαστούν άμεσα ή έμμεσα στη λήψη ατομικών αποφάσεων προκειμένου να «επενδύσουν», δηλαδή να τζογάρουν, χωρίς καμιά εγγύηση, μέρος του εισοδήματός τους σε κάθε είδους χρηματοπιστωτικό προϊόν.
Για όλες αυτές τις προωθούμενες ανατροπές χρησιμοποιείται κάθε φορά το επιχείρημα ότι το ασφαλιστικό σύστημα νοσεί και κινδυνεύει με χρεοκοπία. Φυσικά, αποκρύπτονται ότι οι πραγματικές αιτίες αφορούν τη σταθερή και για δεκαετίες λεηλασία των αποθεματικών του ασφαλιστικού συστήματος, και οι εξοργιστικά ευνοϊκές ρυθμίσεις για το κεφάλαιο. Από την εποχή των θαλασσοδανείων έως τις κλοπές με τα κλεμμένα του PSI (που ήταν 14 δισ. ευρώ), τα δομημένα ομόλογα, το χρηματιστηριακό τζογάρισμα 3,5 δισ. ευρώ, τη γενικευμένη εισφοροδιαφυγή της εργοδοσίας, που υπολογίζεται σε δεκάδες δισ. ευρώ, την υψηλή ανεργία, καθώς και τις άγριες περικοπές των μισθών.
Ταυτόχρονα, τα όρια ηλικίας προβλέπεται να αυξάνονται συνεχώς (68, 69, 72), με βάση τη ρήτρα για την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Πρόκειται για την ενεργοποίηση της ρήτρας του πρώτου μνημονίου με το νόμο 3863/2010 που προβλέπει ότι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους ανεξαιρέτως τους ασφαλισμένους, θα μεταβάλλονται ανά τρία χρόνια με βάση την αύξηση του προσδόκιμου ζωής των συνταξιούχων άνω των 65 ετών. Στην πραγματικότητα σήμερα με την αύξηση της ανεργίας και της ελαστικής εργασίας, η σύνταξη γίνεται όνειρο απατηλό για τις νέες και νέους εργαζόμενες/ους.
Με βάση όλα τα παραπάνω απαιτούμε:
1. Όλοι οι πολίτες μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους να ασφαλίζονται αυτόματα και αυτοδίκαια.
2. Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, μακριά από τη λογική του «κόστους-ωφέλειας», της «ανταποδοτικότητα» και της αγοράς από την ασφάλιση.
3. Το κόστος της ασφάλισης να βαρύνει τους εργοδότες και την πολιτεία τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους ανέργους (νεοεισερχόμενους ή απολυμένους). Να καταργηθούν τα «ασφαλιστικά» κίνητρα προς τους εργοδότες (μείωση, απαλλαγή ή επιδότηση από το δημόσιο των εργοδοτικών εισφορών, ρυθμίσεις οφειλών κ.ά.).
4. Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Πλήρης ασφάλιση για τη μερική απασχόληση, την ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, τις διάφορες μορφές μαθητείας και κατάρτισης, την απασχόληση με βάουτσερ ή σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας».
5. Καμιά σύνταξη κάτω από 1200 ευρώ. Διασφάλιση όλων των συντάξεων που υπερβαίνουν αυτό το ύψος και των εφάπαξ.
6. Ενιαίος φορέας ασφάλισης για όλους τους μισθωτούς ή ανέργους, με εξίσωση προς το υψηλότερο επίπεδο προστασίας και ενοποίηση κύριας κι επικουρικής ασφάλισης.
7. Όλοι οι πολίτες που διαμένουν στη χώρα, Έλληνες ή μετανάστες, εργαζόμενοι ή άνεργοι να έχουν ελεύθερα και χωρίς προϋποθέσεις δωρεάν περίθαλψη από ένα αποκλειστικά δημόσιο υγειονομικό σύστημα.
Για να κατοχυρωθεί ένα τέτοιο πλαίσιο κοινωνικής προστασίας απαιτείται:
* Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες (Κατρούγκαλου, Βρούτση, Ρέππα, Σιούφα κ.λπ.) και οι ρυθμίσεις που προωθήθηκαν ειδικά την περίοδο των μνημονίων
* Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος: τα 70 δις ευρώ που λεηλατήθηκαν έως το 2010, τα δεκάδες δις που χάθηκαν με τα δομημένα ομόλογα και το «κούρεμα» του PSI, αλλά και τα δις που αρπάχτηκαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να αποπληρωθεί το ΔΝΤ.
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν δεν αγωνιστούμε να απαλλαγούμε:
* Από τη μηχανή του χρέους, που καταβροχθίζει τον πλούτο που παράγουμε και τα αποθεματικά των ταμείων. Γι’ αυτό απαιτούμε: πλήρης διαγραφή του χρέους.
* Από τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, την πολεμική οικονομία, στο βωμό των οποίων θυσιάζονται οι κοινωνικές δαπάνες κι οι ασφαλιστικές ανάγκες. Γι’ αυτό απαιτούμε: αύξηση των κοινωνικών δαπανών με επιβάρυνση της εργοδοτικής πλευράς και όχι των μισθών.
* Από τους νόμους των αγορών και των τραπεζών, που εξανεμίζουν τα αποθεματικά των ταμείων στο όνομα της υψηλότερης «απόδοσης». Γι’ αυτό απαιτούμε: έξω οι τράπεζες και οι αγορές από τα ταμεία, έξω τα ταμεία από το χρηματιστηριακό τζόγο.
* Από τις απαιτήσεις των εργοδοτών, των «επενδυτών» και της «ανάπτυξης», που θέλουν μια τυπικά ή ουσιαστικά ανασφάλιστη εργασία, με τη μείωση της εισφοράς τους ή κάλυψή της από το κράτους (δηλ. απ’ τους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω της φορολογίας).
* Από τη μέγγενη της ΕΕ, που βρίσκεται -χρόνια τώρα, αλλά και στην εποχή των μνημονίων- πίσω από κάθε αντιασφαλιστικό μέτρο. Γι’ αυτό απαιτούμε: μη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών κατευθύνσεων της ΕΕ. Ρήξη/έξοδο από ΕΕ.
Απαιτούμε για Ασφαλιστικά/Συνταξιοδοτικά
Αποκλειστικά Δημόσια και δωρεάν Κοινωνική ασφάλιση και υγεία
- Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας ή στα 58 (για άνδρες) και στα 55 (για γυναίκες).
- Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους και χωρίς όριο ηλικίας.
- Σύνταξη ίση με το 80% του ύψους του τελευταίου μισθού. Αυξήσεις στις συντάξιμες αποδοχές. Αναπροσαρμογές της κύριας σύνταξης με βάση τις αυξήσεις των εν ενεργεία εκπαιδευτικών. Επαναφορά 13ης-14η σύνταξης
- Να σταματήσει η διάλυση της επικουρικής ασφάλισης, του μετοχικού ταμείου επαναφορά του εφάπαξ στα προ των μνημονίων επίπεδα.
- Άμεση καταβολή των συντάξεων και του εφάπαξ στους συνταξιούχους.
Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και ρυθμίσεις καθώς και όλοι οι νόμοι και διατάξεις που διαλύουν το ασφαλιστικό σύστημα
Κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης από όλες τις συντάξεις
- Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν τράπεζες, κράτος, εργοδότες (70 δις έως 2010, δομημένα ομόλογα, PSΙ κ.λπ.) Έκτακτες κρατικές επιχορηγήσεις για τα ταμεία – πίσω τα κλεμμένα.
- Κατάργηση της διάταξης που απαγορεύει τη συνταξιοδότηση των εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
- Η στρατιωτική θητεία να αναγνωρίζεται αυτοδίκαια (χωρίς εξαγορά) ως χρόνος υπηρεσίας, τόσο για την κύρια σύνταξη όσο και για τα υπόλοιπα ταμεία
- Αναγνώριση ως συντάξιμου χρόνου εργασίας όλων των χρονικών διαστημάτων που μεσολαβούν μεταξύ δύο διαδοχικών συμβάσεων αναπληρωτών.
- Κατάργηση του απαράδεκτου καθεστώτος που ισχύει για άλλα ποσά εξαγοράς των πλασματικών χρόνων. Εξαγορά με το χαμηλότερο ποσό για όλες/όλους
- Πλήρη ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη. Δωρεάν περίθαλψη για οδοντιατρικά και φυσιοθεραπεία. Δωρεάν χορήγηση γυαλιών όρασης και φακών επαφής. Κατάργηση της «συμμετοχής» των εργαζομένων για εξετάσεις και φάρμακα.
- Θεμελίωση του δικαιώματος συνταξιοδότησης σε περίπτωση θανάτου ή ολικής αναπηρίας, ανεξάρτητα από τα χρόνια υπηρεσίας, με κατώτερο όριο σύνταξης στο ύψος του 80% των αποδοχών του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού.
- Χορήγηση του συνόλου της σύνταξης του θανόντος υπαλλήλου στην οικογένειά του, όταν υπάρχουν εξαρτώμενα μέλη, καθώς η σύνταξη αποτελεί κληρονομικό δικαίωμα της οικογένειας.
ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ
ΤΙΤΙΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΥΛΗ