.jpg?s3=1)
Αυτή την περίοδο στον ιδιωτικό τομέα δίνεται η μάχη για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Η εθνική συλλογική σύμβαση και οι συλλογικές συμβάσεις έχουν κομβική σημασία. Η κατάργησή τους ρίχνει τους εργαζόμενους βορά στην ασυδοσία των εργοδοτών και στα τάρταρα της εκμετάλλευσης ενώ η ύπαρξή τους αποτελεί προστασία των δικαιωμάτων.
Αγωνιζόμαστε για να μην είναι ζούγκλα και σφαγείο η εργασία μας, οι συνθήκες και οι όροι της. Να μην είναι ατομική υπόθεση του καθένα με το αφεντικό του, αλλά συλλογική υπόθεση, κατοχυρωμένη. Όλοι μαζί μπορούμε να επιβάλλουμε καλύτερους όρους, ο καθένας μόνος του χάνει.
Μας είπαν ότι τώρα με την κρίση πρέπει να μειώσουμε τις ανάγκες και προσδοκίες μας. Να παίρνουμε λιγότερα λεφτά, να δουλεύουμε περισσότερο. Εννοούσαν, ότι θα πετσοκόψουν τους μισθούς, θα πληρώνουν όποτε και αν θέλουν και θα δουλεύουμε με συνθήκες μεσαίωνα και γαλέρας.
Μας είπαν ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και τα πράγματα θα καλυτερέψουν, όταν γίνουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Εννοούσαν ότι θα καταργήσουν όλα όσα με αίμα κατακτήσαμε, δεν θα υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις, κατοχυρωμένα δικαιώματα, θα πηγαίνουμε ένας-ένας, μόνοι απέναντι στους εκβιασμούς του κάθε εργοδότη.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Η μάχη της συλλογικής σύμβασης αφορά όλους τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους νέους και τις νέες.
Πληρώνουμε ακριβά την κρίση για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Τώρα θέλουν να πληρώσουμε με νέες θυσίες και αίμα την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Απαιτούν την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας δηλαδή να καθορίζεται με νόμο το κατώτερο μεροκάματο και ο κατώτερος μισθός ανάλογα με τις αξιώσεις των εργοδοτών.
Ζητούν την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, να αντικατασταθούν με τις επιχειρησιακές και τις ατομικές συμβάσεις. Δηλαδή οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο να χάσουν το δίχτυ προστασίας που επέβαλε η κλαδική σύμβαση, να είναι έρμαια στις διαθέσεις της μεγαλοεργοδοσίας. Παράλληλα οι εργοδότες απαλλάσσονται από την πίεση της οργανωμένης πάλης και τη δράση των σωματείων, αφού θα μπορούν να διαπραγματεύονται απευθείας με τον εργαζόμενο, βάζοντας ως όριο το κατώτερο μεροκάματο που νομοθετικά ορίζει η κυβέρνηση.
Mε πρόσχημα την ανεργία, ζητούν τη σφαγή στο μεροκάματο, προσβλέποντας στις νέες βάρδιες των εργαζομένων, τις οποίες θέλουν κακοπληρωμένες χωρίς κανένα δικαίωμα.
Γι’ αυτό χτυπούν τις συλλογικές συμβάσεις, τη συλλογική διαπραγμάτευση. Προσπαθούν να βάλουν φρένο στη διεκδίκηση, στους αγώνες για καλύτερους μισθούς, για την καλυτέρευση των όρων ζωής μας.
Δεν υπολογίζουν τις ανάγκες μας. Η στάση των βιομηχάνων είναι προκλητική. Στην πρόσφατη συνάντηση για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας πήγαν με τον αέρα του εκμεταλλευτή, του σύγχρονου τυράννου.
Απαίτησαν να ζουν οι εργαζόμενοι με 500 ευρώ, να δουλεύουν όσες ώρες έχουν ανάγκη τη μέρα, χωρίς σταθερή και μόνιμη εργασία. Εκβιάζουν, απειλούν και προκαλούν χυδαία λέγοντας ότι «δεν απασχολεί τους εργαζόμενους το ύψος του μισθού αλλά το αν θα έχουν δουλειά». Θέλουν τους εργαζόμενους στη δουλειά με ψίχουλα, χωρίς κανένα δικαίωμα, σύγχρονους «άθλιους».
Εδώ και τώρα να γίνει καθολικό αίτημα των εργαζομένων η υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και Κλαδικών Συμβάσεων με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.
127 χρόνια μετά την καθιέρωση του 8-ωρου (το 1886 με την εξέγερση της Πρωτομαγιάς) η τεχνολογική επανάσταση και η επιστήμη έχει εκατονταπλασιάσει την παραγωγικότητα και κι όμως οι εργαζόμενοι δουλεύουμε ακόμα 8 ώρες ενώ υπάρχουν 1,5 εκατ. άνεργοι. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα διεκδικούν 6 ώρες δουλειά (30 ώρες εβδομαδιαίως, με 5-ημερο, σταθερή δουλειά), για να δουλέψουν οι άνεργοι, να σταματήσει το αίσχος της υπερεκμετάλλευσης. Διεκδικούν 900 ευρώ κατώτατο βασικό μισθό (για 30 ώρες), το ελάχιστο όριο επιβίωσής σήμερα. Λεφτά υπάρχουν, το ξέρουν όλοι, αρκεί μια ματιά στις καταθέσεις, τις επενδύσεις, στα ακίνητα και στα «σεντούκια» του κεφαλαίου.
Αν δεν τους σταματήσουμε, η σύγχρονη δουλεία θα γίνει πραγματικότητα!
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τη δήλωση της ότι «είναι νόμιμα και εύλογα τα επιχειρήματα των εργοδοτών για την άρνησή τους για υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας», αθωώνει τους εργοδότες και κρύβει ότι τρόικα και κυβέρνηση είναι η φωνή των εργοδοτών. Είναι στην αντίπερα όχθη. Έχει παραιτηθεί από κάθε αγώνα.
Ο εργαζόμενος λαός να δώσει την απάντηση του
Κανείς να μη μείνει μόνος του
Είμαστε η πλειοψηφία που υποφέρει. Έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε με αξιοπρεπείς μισθούς. Έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε το δίκιο μας!