ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΧΛΑΝ ΣΥΡΙΑΝΟΥ - ΤΙ ΤΟΥ ΜΕΤΕΦΑΡΑΝ ΠΡΙΝ ΑΝΑΧΩΡΗΣΟΥΝ
Πηγή:
prlogos.gr
βίντεο 1
βίντεο 2
Με το "ευχαριστώ" να είναι αποτυπωμένο στην καρδιά και τη ψυχή τους για τα όσα τους προσέφερε η Κοζάνη κατά τη διάστημα της παραμονής τους στο κλειστό γυμναστήριο της Λευκόβρυσης, οι πρόσφυγες αναχωρούν σήμερα το πρωί με 4 λεωφορεία από την Κοζάνη.
Σύριοι και Ιρανοί πρόσφυγες θα μεταβούν τελικά στα Διαβατά Θεσσαλονίκης με στόχο την Ειδομένη , ώστε να περάσουν τα σύνορα, ενώ οι Αφγανοί θα γυρίσουν πίσω στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Σχιστό. Στο σύνολο από το κλειστό της Λευκόβρυσης αναχωρούν 208 πρόσφυγες που βρισκόταν Κοζάνη αυτό το διάστημα και 26 που ήταν στη Δεσκάτη.
Οικογένειες με παιδιά, γυναίκες, άνδρες κάθε ηλικίας, στην πλειονότητά τους νέοι άνθρωποι με όνειρα για μια καλύτερη ζωή, αποχαιρετούν στην Κοζάνη με ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Οι εθελοντές που όλο αυτό το διάστημα βρίσκονται στο Κλειστό της Λευκόβρυσης παρέμειναν και σήμερα στο χώρο συντονίζοντας την ομαλή αποχώρησή τους, μαζί με στελέχη του Δήμου Κοζάνης. Στο χώρο βρίσκεται και αστυνομική δύναμη, αλλά και άνδρες της ΟΠΚΕ, μέχρι να γίνει ομαλή η αναχώρησή τους.
Στον Πρωινό Λόγο μίλησε ο γιατρός Καχλάν Συριανός, Σύριος στην καταγωγή, που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή δίπλα στους συμπατριώτες του, βοηθώντας τους στο μετάφραση, αλλά κυρίως προσπαθώντας να τους εξηγήσει γιατί χρειάστηκε να σταματήσουν στην Κοζάνη. Ο ίδιος μίλησε με λόγια συγκίνησης για τα όσα πέρασαν οι άνθρωποι αυτοί, αναφέρθηκε στον αγώνα που έδωσε να τους πείσει να μην ξεκινήσουν πεζοί για την Ειδομένη.
"Καλύτερο από αυτό το χωριό δεν θα βρούμε"
"Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν γιατί τους σταματάτε. Τους εξηγήσαμε τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στα σύνορα. Φεύγουν με ανησυχία για το που πάνε και ποιο θα είναι το μέλλον τους, το αύριο. με ρωτάνε ποιες θα είναι οι συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν τα σύνορα και τους διαβεβαιώνω ότι έλληνες εθελοντές θα βρεθούν στο πλευρό τους, όπως στην Κοζάνη έτσι και εκεί. Αυτή είναι η ελληνική ψυχή. Κάποιοι λένε, καλύτερο από αυτό το χωριό (σ.σ. την Κοζάνη) δεν θα βρούμε!", είπε με λόγια που συγκλονίζουν ο Καχλάν Συριανός, προσθέτοντας την μαρτυρία ενός συγγενή ασθενούς που αποχωρούσε προχθές από το νοσοκομείο , λέγοντας προς τον γιατρό "συγχαρητήρια, επέλεξες και ζεις ανάμεσα σε θαυμάσιους ανθρώπους"! Αυτές τις αναμνήσεις κουβαλούν από την πόλη της Κοζάνης. "Όλοι οι κοζανίτες πρέπει να είναι υπερήφανοι, δείχνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, δείχνοντας το μεγαλείο της ανθρωπιάς και της αδελφοσύνης. Εκφράζοντας όλους αυτούς, λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ", είπε κλείνοντας ο κ. Συριανός, με μάτια δακρυσμένα.
Παιδιά χωρίς τους γονείς τους
Κλείνοντας να αναφέρουμε πως σύμφωνα με πληροφορίες εξακολουθεί και νοσηλεύεται ένας ασθενής, πρόσφυγας στο νοσοκομείο, ενώ ο 16χρονος Αφγανικής καταγωγής που έκανε αιμοκάθαρση, έλαβε εξιτήριο και θα πάρει το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Η ιστορία του συγκλονίζει μιας και βρίσκεται στην Ελλάδα συνοδεία ξαδερφών του. Επίσης, μεταξύ των Σύριο προσφύγων βρίσκονται και τρία παιδάκια που οι γονείς τους είναι στη Γερμανία και τα συνοδεύει η θεία τους. Μεταξύ των προσφύγων και ένας Παλαιστίνιος, που δεν θεωρείται πρόσφυγας αλλά μετανάστης και τον αναγκάζουν να επιστρέψει πίσω. Ωστόσο , ο ίδιος κλαίει και απεγνωσμένος λέει στις αρχές πως ζούσε στη Συρία και δίπλα του έπεφταν βόμβες. Όταν τον ρώτησαν τι εθνικότητα είχε δήλωσε την Παλαιστινιακή, με αποτέλεσμα να μένει "εγκλωβισμένος". Ανθρώπινες ιστορίες, Ανθρώπινες ιστορίες , ανθρώπινες τραγωδίες...
Β.Σ.
-
Το συγκλονιστικό "κλείσιμο" της ραδιοφωνικής ελληνοφρένειας της 2ας Μάρτη 2016 εδώ
Σε κάθε θεωρείο έμενε και μια οικογένεια προσφύγων. Γιατί ο φασισμός ποτίζεται με το νερό της ιστορικής λήθης...
-
Πειραιάς-Χίος: Αλληλεγγύη στην προσφυγιά! Ράδιο Παντιέρα στην ERTopen (Βίντεο)
Την Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016, μέρα του μεγάλου αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού – αντιρατσιστικού συλλαλητηρίου που διοργανώθηκε στην Αθήνα από τον Συντονισμό για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, συλλογικοτήτων, η εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» της ERTopen ήταν αφιερωμένη στην πολύμορφη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες που σε δραματικές συνθήκες φτάνουν στη χώρα μας.
Καλεσμένος στο στούντιο ήταν ο Ακρίτας Καλούσης, γραμματέας του Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νίκαιας, ο οποίος μας μίλησε για τις μορφές αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που αναπτύσσουν εκπαιδευτικοί, αλληλέγγυοι και συλλογικότητες στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά.
Στη ρύθμιση του ήχου ήταν ο Κώστας Κυριακάκης, στην παρουσίαση της εκπομπής σήμερα ο Νίκος Ξηρουδάκης.
Στη διάρκεια της εκπομπής συνδεθήκαμε τηλεφωνικά με την Αγία Ερμιόνη της Χίου και μιλήσαμε με τον Σάκη Παπαδόπουλο από το Δίκτυο Υποστήριξης Προσφύγων Λαυρεωτικής (Δ.Υ.Π.ΛΑ), καθώς και με τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Αγία Ερμιόνη» Παντελή Ρούλη που μαζί με αλληλέγγυους δίνουν καθημερινά τη μάχη της διάσωσης και περίθαλψης των προσφύγων που φθάνουν από τα τουρκικά παράλια.
Ο πόλεμος στην Συρία κλιμακώνεται ανεξέλεγκτα, τα σύννεφα του πολέμου στην περιοχή μας πυκνώνουν όλο και περισσότερο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατρέπεται σε «Ευρώπη Φρούριο», ο νατοϊκός στόλος έρχεται στο Αιγαίο.
ΟΜΩΣ:
-Στη χώρα που το 1920 έχασε το 20% των κατοίκων της -ένας περίπου σε κάθε οικογένεια- στην υπερπόντια μετανάστευση (Αμερική-Αυστραλία),
-στη χώρα που στη δεκαετία του 60, στη «χρυσή οκταετία» του Καραμανλή, είδε τα παιδιά της να ξενιτεύονται «στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές»,
-στη χώρα της προσφυγιάς του ’22, της Νέας Ιωνίας -της Αθήνας και του Βόλου, της Δραπετσώνας, του συνοικισμού Κουντουριώτη, του Δουργουτιού, της Κοκκινιάς, της Καισαριανής, της Μενεμένης και της Νέας Φιλαδέλφειας,
-της ξενιτειάς, της προσφυγιάς και της μετανάστευσης που την τραγούδησαν ο Καζαντζίδης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης, ο Μαρκόπουλος, ο Μίκης Θεοδωράκης και τόσοι άλλοι,
-αλλά και της πολιτικής προσφυγιάς,
-στη χώρα που και σήμερα πολλοί νέοι ξενιτεύονται για να βρουν δουλειά,
δεν είναι παράξενο που αναπτύσσεται τέτοιας έκτασης «τσουνάμι» αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, δεν είναι παράξενο που έχει ψηλά ποσοστά -τόσα που εκπλήσσουν τους δημοσιολογούντες της τηλεόρασης- στις έρευνες της κοινής γνώμης η θετική στάση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό.
Ο Ακρίτας Καλούσης περιέγραψε την κατάσταση που επικρατεί στο λιμάνι του Πειραιά, όπου βρίσκονται περί τους 3000 πρόσφυγες, αναφέρθηκε στην παντελή έλλειψη κρατικής μέριμνας και στις προσπάθειες αλληλεγγύης από διάφορες συλλογικότητες της ευρύτερης περιοχής. Μέσα σ’ αυτές, και η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου Δραπετσώνας της οποίας επίσης είναι μέλος.
Σχολίασε τέλος την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Στη διάρκεια της εκπομπής διαβάστηκε το λογοτεχνικό κείμενο που έχει αναρτήσει στον ιστότοπο του Δικτύου Υποστήριξης Προσφύγων Λαυρεωτικής (Δ.Υ.Π.ΛΑ.) ο Σάκης Παπαδόπουλος.
Με τον τίτλο «Η ιστορία του Mohamed», περιγράφει ανάγλυφα την αγωνία της διάσωσης, τις τραγικές συνθήκες μεταφοράς των προσφύγων μέσα στα ‘φουσκωτά – φέρετρα’, όπως τα ονομάζει, καθώς και την καθημερινότητα των αλληλέγγυων που με αυταπάρνηση δίνουν τη μάχη της διάσωσης και της περίθαλψης των προσφύγων, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται και πολλά μικρά παιδιά, μέχρι και νεογέννητα…
Λίγες ώρες μετά το τέλος της εκπομπής, μαθαίνουμε ότι η ομάδα αλληλεγγύης της Αγίας Ερμιόνης τέθηκε πάλι επί το έργον καθώς το Αιγαίο έφερε νέες αφίξεις. Η πρώτη «βάρκα» με 60 περίπου πρόσφυγες από τη Συρία έφτασε στις 21.30′. Ακολούθησαν και άλλες καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας.
Για τη δράση του Δ.Υ.Π.ΛΑ. μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ: https://dypla.blogspot.gr/
Η εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» μεταδίδεται κάθε Τετάρτη απόγευμα στις 18.00 από το ελεύθερο ραδιόφωνο τηςERTOpen, στους 106,7 στα FM στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com. Επίσης, το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους97,3, στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία.
Ακούστε στα βίντεο που ακολουθούν ολόκληρη την εκπομπή.
Έναρξη εκπομπής & Ακρίτας Καλούσης εδώ:
Ακρίτας Καλούσης -Β’ Μέρος εδώ:
Αγία Ερμιόνη Χίου: Ο Σάκης Παπαδόπουλος και ο Παντελής Ρούλης μιλούν τηλεφωνικά στο «Ράδιο Παντιέρα» εδώ:
«Η ιστορία του Mohamed» εδώ:
Τελευταίο κομμάτι της εκπομπής εδώ:
Τη λογοτεχνική απόδοση της «Ιστορίας του Mohamed» που ακούγεται στη διάρκεια της εκπομπής μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
-
Οι πρόσφυγες ευχαριστούν τους Τρικαλινούς με ένα συγκινητικό γράμμα
Λίγες ώρες μετά το γράμμα του Δήμου Τρικκαίων στον «Φίλο από την Ανατολή», αυτός ο φίλος απάντησε. Εγκάρδια, με αγάπη, με συγκίνηση, με χίλια ευχαριστώ… Με λόγια που αναβλύζουν μόνο ανθρωπιά, με βάση και την ανθρωπιά που οι ίδιοι οι πρόσφυγες εισέπραξαν.
Ο Ισα Αλ Κχεντάρ που έγραψε το γράμμα και άλλοι πρόσφυγες που το συνυπογράφουν, τα λένε όπως τα ένιωσαν, τα έζησαν, τα βίωσαν, εκεί, στο Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο «Μπάρας» Τρικάλων. Με γλώσσα ακριβή, παρά τα λίγα αγγλικά, με συναισθήματα που κρύβονται πίσω από λέξεις, όπως συνήθως γράφουν οι εξ Ανατολής. Και αυτό το γράμμα, δείχνει ότι οι ανθρώπινες αξίες, δεν σταματούν να υπάρχουν. Δείχνει ότι το «ευχαριστώ» των προσφύγων αξίζει χιλιάδες διαμάντια για κάθε τρικαλινή, τρικαλινό, εθελοντή, επιχειρηματία, φορέα ή σύλλογο που δραστηριοποιήθηκε,
Διαβάστε το γράμμα, που εστάλη και στα αραβικά, με μια καρδιά ζωγραφισμένη: «Μικρή πόλη - Μεγάλη Καρδιά», λένε στους τρικαλινούς.
«Γεια σας στα Τρίκαλα,
Είμαι ο Ισα Αλ Κχεντάρ. Σταματήσαμε σε αυτή την όμορφη πόλη για λίγες ημέρες. Θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους αυτής της πόλης για την καλοσύνη τους. Μας καλωσόρισαν, αισθανόμαστε σαν να είμαστε με τις οικογένειές μας. Περάσαμε όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους εδώ. Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι εδώ είναι άγγελοι. Ηταν καλύτεροι και από τους γονείς μας.
Θέλω να πω ότι ένιωσα συναισθηματικά με την καλοσύνη που πήρα από τους ανθρώπους εδώ στα Τρίκαλα.
Εγραψα αυτό το γράμμα και τα δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου, γιατί φεύγω από αυτή την πόλη και θα αφήσω αυτήν την όμορφη πόλη . Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις όμορφες στιγμές που έζησα εδώ με τους τρικαλινούς. Μας βοήθησαν πάρα πολύ, έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν να κάνουν για εμάς. Ηταν πολύ υπομονετικοί με εμάς.
Οι άνθρωποι σε αυτήν την πόλη είναι φανταστικοί και καμία γλώσσα στον κόσμο δεν μπορεί να περιγράψει την καλοσύνη των ανθρώπων εδώ στα Τρίκαλα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις όμορφες στιγμές που περάσαμε με τους αγαπημένους ανθρώπους. Τα αγγλικά μου δεν είναι αρκετά καλά, ώστε να περιγράψω τις όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους ανθρώπους από την πόλη των Τρικάλων.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μεγάλα χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων, όταν φτάσαμε, και δεν θα ξεχάσω ποτέ τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια των ανθρώπων, όταν φεύγαμε από την πόλη. Αν θελήσω να γράψω κάθε αξιαγάπητη στιγμή που περάσαμε εδώ, με αυτούς τους ανθρώπους, θα χρειαστώ ένα βιβλίο με χιλιάδες σελίδες, μόνο και μόνο για να πω ότι είμαι ερωτευμένος με τα Τρίκαλα».
Ένας από τους 800 πρόσφυγες, που βρίσκεται στην Καβάλα, μιλάει για το πως έφτασε ως εδώ, τα ποσά που δαπανούν οι πρόσφυγες για να μπουν σ’ ένα δουλεμπορικό πλοίο και τους λόγους που επιλέγουν την Ελλάδα, για να περάσουν στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες .Οκτακόσιοι πρόσφυγες από Συρία και Ιράκ και κάθε ένας εξ αυτών των ανθρώπων, που βρίσκονται τα τελευταία 24ωρα στην Καβάλα, έχουν να πουν και τη δική τους ιστορία. Ένας από αυτούς, ο γιατρός Αλί Καντίρ, μίλησε στο «Χ» για το οδοιπορικό του, την περιπέτεια του μέχρι να περάσει στην Ελλάδα, όπως και για τους λόγους που επιλέγουν τελικά τη χώρα μας οι πρόσφυγες, ώστε να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους.
Αρχικά, ο κ. Καντίρ, ανέφερε:
«Έφυγα από την πόλη Αλίπου της Συρίας με αυτό το γκρουπ. Συγκεντρωθήκαμε στην Τουρκία, στα παράλια και εν συνεχεία περάσαμε στη Μυτιλήνη κι από κει στην Καβάλα, για να βρεθούμε σε αυτό εδώ το στάδιο (σ.σ. εννοεί το κολυμβητήριο)».
Αναφορικά με το κόστος του ταξιδιού, ο Αλί Καντίρ ανέφερε ότι οι Τούρκοι δουλέμποροι παίρνουν 700 ευρώ ανά άτομο κι όπως τόνισε χαρακτηριστικά:
«Τώρα είναι φτηνά τα ναύλα. Παλιότερα, ζητούσαν περισσότερα και μας είχαν σε βάρκες – σκουπίδια. Φανταστείτε, ότι εγώ ταξίδεψα με ένα φουσκωτό και στοιβαχτήκαμε εκεί 70 άτομα. Ο λαθρέμπορος επιδιώκει να βγάλει 50.000 ευρώ σε κάθε ταξίδι».
Όσο για τον δικό του προορισμό, αλλά και των συμπατριωτών του, που βρέθηκαν στην πόλη μας, τόνισε:
«Εργάζομαι ως γιατρός. Για μένα δεν είναι πρόβλημα, όπου και να πάω. Στο παρελθόν, εργαζόμουν στη Μεγάλη Βρετανία. Πάντως, οι περισσότεροι από τους 800 ανθρώπους που είμαστε εδώ, σχεδιάζουν να φτάσουν στη Γερμανία. Ξέρουμε ότι η Κροατία, τα Σκόπια έχουν κλείσει τα σύνορά τους, όμως δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο στην Καβάλα, παρόλο που είναι εξαιρετική η φιλοξενία. Δεν αντέχει άλλο το μπάτζετ των περισσότερων ανθρώπων, που είναι ζήτημα να έχουν απομείνει 100 – 200 δολάρια ή ευρώ σε μια οικογένεια. Είναι λεφτά, τα οποία έχουν φυλάξει για να πληρώσουν τα εισιτήρια του λεωφορείου που θα τους πάει στα σύνορα. Πάντως, αν μπορέσουμε να φτάσουμε, ξέρουμε ότι θα περάσουμε. Υπάρχουν εκεί άνθρωποι, που αν τους πληρώσουμε, θα μας περάσουν, ώστε ο καθένας να ακολουθήσει τη μοίρα του».
Οι λόγοι που επιλέγουν οι πρόσφυγες την Καβάλα
Ερωτηθείς για τους λόγους που επιλέγεται η Ελλάδα για να φτάσουν στα σύνορα με τα Σκόπια κι όχι κάποια εναλλακτική διαδρομή από τα σύνορα της Τουρκίας με τη Βουλγαρία, ο Αλί Καντίρ επισήμανε:
«Είναι ο μόνος δρόμος, που δεν θεωρείται έγκλημα να περάσεις τα σύνορα. Όποιος πρόσφυγας προσπαθήσει να μπει στα σύνορα, κινδυνεύει να φυλακιστεί για 4 χρόνια. Αν πάμε από τα σύνορα Τουρκίας – Βουλγαρίας, υπάρχουν αστυνομικοί που θα μας κλέψουν, ώστε να μας αφήσουν να περάσουμε. Να μας πάρουν τα χρήματα, τα τηλέφωνα μας κι ότι βρουν επάνω μας. Την έχουν πατήσει άλλοι συμπατριώτες μας πιο πριν και τώρα ξέρουμε. Μάλιστα, δεν είναι σίγουρο ότι θα μας αφήσουν να περάσουμε. Μπορεί να μας στείλουν πίσω στην Τουρκία. Όσο για την Αλβανία, υπάρχει μια κανονική μαφία στα σύνορα».
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην πόλη της Καβάλας
Καταλήγοντας, ο κ. Καντίρ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον λαό και τους υπαλλήλους του Δήμου Καβάλας για την παροχή βοήθειας στον ίδιο και τους συμπατριώτες του: «Θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην πόλη της Καβάλας. Είστε εξαιρετικοί άνθρωποι. Ήρθαμε ξαφνικά εδώ και χωρίς να υπάρχει σχέδιο για να μείνουμε, κάνατε ότι περνούσε από το χέρι σας και μας παρείχατε τα πάντα. Ήρθαν 15 γιατροί εθελοντικά, έδωσαν φάρμακα σε όποιους το είχαν ανάγκη, ενώ βοήθησαν κι εμένα, ώστε να βοηθήσω κι εγώ από την πλευρά μου, αφού είμαι γιατρός, τους συμπατριώτες μου. Ευχαριστώ, Ελλάδα».
Δημήτρης Μπουντάς
Πηγή https://www.kar.org.gr
-
Έζησα λίγο πόλεμο χθες. Μ’ ακούς;-[Μια αφήγηση από το λιμάνι του Πειραιά]
Έζησα λίγο πόλεμο χθες.
Μ’ ακούς;
Σου φαίνεται υπερβολή φαντάζομαι, αλλά όχι, δεν είναι.
Είδα στο τουίτερ Παρασκευή δύο το βράδυ πως στον Πειραιά δεν έχουν κανένα γιατρό. στέλνω μηνύματα, επικοινωνώ, μιλάω σάββατο μεσημέρι με μια κοπέλα. μου λέει – θα έρθεις; και ασυναίσθητα λέω -ναι.
Νοσηλεύτρια αλλά από το τίποτα, ας είμαι εγώ εκεί.
Κατεβαίνω Πειραιά, λέω θα κάτσω μέχρι τις 11 το πολύ για να πάρω ηλεκτρικό-μετρό να επιστρέψω. (θα ΄θελα)
Πάμε στην Ε1.
Βγαίνω από το αμάξι. Παιδάκια παίζουν μπάλα. Έρχονται και μου κάνουν χειραψία και μου χαμογελούν.
Μπαίνω μέσα. Σοκ. Πόσα άτομα; 800; παραπάνω; πολλά.
Υπάρχει αυτοσχέδια κουζίνα και αποθήκη και ένα ιατρείο.
Συναντάω ένα γιατρό, χαίρω πολύ κτλ -πάμε, μου λέει, να αρχίσουμε από την Ε7; -πάμε του λέω
Από ‘κεί και μετά το χάος. Με τα στηθοσκόπια στο λαιμό, μόνο με γάντια γιατί οι μάσκες τους τρομάζουν, φοβούνται να έρθουν μαζί μας, αποκτούν σιγά σιγά εμπιστοσύνη.
Παιδιά με 39,5 πυρετό, σχεδόν όλα άρρωστα και με το αμάξι να πηγαίνουμε από την Ε7 στην Ε1 και πάλι πίσω, δέκα λεπτά δρόμος.
Πηγαινοερχόμασταν για φάρμακα, με παιδιά, ένα σε σοκ, άνθρωποι μέσα να πονάνε, βρέφη να μην μπορούν να αναπνεύσουν.
Κάποια στιγμή έχασα πια το μέτρημα του πήγαινε-έλα.
Κάποιος από τη Φιλανδία να ψάχνει την άρρωστη αδερφή του.
Να ψάχνω κάλτσες και παπουτσάκια για ξυπόλητα παιδιά.
Άνθρωποι πεινάνε. έρχονται και σε παρακαλάνε να πας και σε αυτούς.
Ένα συνεργείο του μέγκα, μέσα όλα αυτά, που θέλω να τους σπάσω την κάμερα και να σπρώξω τη δημοσιογράφο αλλά λέω, γάμα το.
«Έρχεται καράβι με 1.200 άτομα» ακούω
Βρήκαν μια εγκατάσταση να τους βάλουν, τραγική.
Τι έχεις; Παντομίμα σε βήχω, πονάω, σε όλα.
Γύρω στις 11 ακούγονται χειροκροτήματα. Κάποιος μας λέει «άνοιξαν τα σύνορα»
Έως πότε και για πόσους; σκέφτηκα.
Έκανα την πρώτη μου «εφημερία» σήμερα.
Δε θα σε πίστευα αν μου το έλεγες.
Γύρισα 8 το πρωί.
Στο Μοναστηράκι υπήρχε κάπου γραμμένο με σπρέι
«ΕΓΩ ΕΙΜΑΣΤΕ»
Το στηθοσκόπιο μου ζύγισε δέκα τόνους όταν το έβγαλα, γιατί κατάλαβα πως κουβαλάει αυτό το «εγώ-είμαστε».
Γιατί αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις έλα εκεί. μαζί θα είμαστε. κανένας δεν είναι μόνος.
Που λες, ναι, έζησα λίγο πόλεμο σήμερα.
Ναι, δεν είχαμε βομβαρδισμούς.
Ναι, δεν είχαμε τραυματίες και αίμα.
Αλλά συγχώρεσέ με, τον είδα στα μάτια τους
να ξυπνάνε με τον παραμικρό θόρυβο
τον άκουσα στα πνευμόνια τους,
στα παιδιά που έκλαιγαν.
Τον έζησα, λίγο,
μηδαμινά.
αλλά τον ένιωσα.
Πρέπει να με πιστέψεις.
(*στη φωτογραφία είναι το 1/3 των ανθρώπων στην Ε1)
Πηγή https://kollectnews.org
